Sami często przyznajemy się do tego, że jako Polacy lubimy narzekać i że za dużo w nas pesymizmu.
Projekt, w którym uczestniczyliśmy został złożony do konkursu w 2010 roku, który w Europie był rokiem wali z biedą, ubóstwem i wykluczeniem społecznym.
To temat bardzo trudny, szczególnie dla nas, osób młodych, ale zajęcia dotyczące tej tematyki bardzo nas poruszyły
i chyba tez uzmysłowiły, że zamiast narzekać może warto podzielić się innymi – nie koniecznie materialnie. Możemy wesprzeć innych ludzi chociażby wysłuchując ich, czy okazując im więcej życzliwości.
W Nǎsǎud mieliśmy okazję odwiedzenia domu dziecka. Przebywają tam nie tylko dzieci, które nie mają swoich domów rodzinnych, lub warunki w tych domach były niewłaściwe. Ośrodek w Nǎsǎud specjalizuje się również w opiece
nad dziećmi niepełnosprawnymi. Jeden dzień naszej wymiany spędziliśmy tam właśnie.
Przeprowadzaliśmy również wywiady z mieszkańcami ośrodka. Nasza grupa rozmawiała z Marią – to dziewięcioletnia dziewczynka, która nigdy nie poznała swoich rodziców. Do ośrodka trafiła z rodzeństwem, które jednak zostało adoptowane, podobnie, jak jej najlepsza przyjaciółka z ośrodka. Maria czuje się teraz bardzo samotna, ale nie zamierza się poddawać. Ma swoje pasje i zainteresowania, które cały czas rozwija. Ma także wielki zapał do nauki i myśli
o przyszłości z wiarą i optymizmem.
Spisaliśmy nasze wywiady i historie naszych rozmówców w krótkiej broszurce. Została ona wydana jedynie w języku angielskim, ale nasza historię przetłumaczyliśmy na język Polski. Z innymi historiami tez warto się zapoznać, może wtedy nasze życie okaże się o wiele bogatsze niż myślimy i może znajdziemy czas i energie na to, by jeszcze pomagać innym.
Klaudia, Oktawia, Julia, Paweł, Maciek, Kamil